www.przyszloscwprzeszlosci.info

janusz

Cezar,pisząc o mieszkańcach Galli centralnej,zaznaczył:''te plemiona,które
we własnym języku noszą nazwę Celtów,a w naszym Gallów''-dawał do zrozumienia jak niewiele wiedziano o tym narodzie już w tamtych czasach.
Ponieważ nie pozostawili po sobie żadnych materiałow pisanych,zrekon -
struowanie obrazu ich życia codziennego,a zwłaszcza wierzeń,przysparza
wielu problemów i niestety skazuje na domysły i hipotezy.Z pomocą w ich
korygowaniu przychodzi archeologia,która dostarcza materiałow rzeczo -
wych.Chociaż ukazało się już wiele dzieł traktujących o Celtach,problema-
tyka ta wciąż jeszcze pozostaje nie wyczerpana.Najważniejszy zbiór do-
kumentacji stanowią pozostałości z monumentalnego historycznego dzieła
Tytusa Liwiusza 35 ksiąg ''Historii Rzymu''.Księgi V oraz XXI przynoszą
najwięcej informacji o Celtach.Liwiusz twierdzi,że pojawili się oni przed 387r p.n.e. na arenie dziejów.Dwa wieki wcześniej toczyli walki z Etrus-kami.Pompejusz Trogus pochodzący z Galii,wymienia jako osady celtyckie
Mediolan,Como,Brescię,Weronę,Bergamo,Trento oraz Viczenzę.

zigmund

Czesc, Janusz,
na forum "nu" w logo jest właśnie zapis liczb, tak jak robili to Etruskowie.

zigmund

blad

Prawidłowa nazwa tego miasta to po łacinie Pompeii po włosku Pompei (z resztą po angielsku nazwa tego miasta jest pisana identycznie jak po włosku) Słowo które napisałeś EYE oznacza jedno oko - liczbę mnogą tworzymy poprzez dodanie literki s na końcu słowa a więc oczy - eyes. Język angielski nie ma nic wspólnego z nazwą tego miasta. A nazwa tego miasta nie ma nic wspólnego z Celtami. Przypuszczam że Polański również, a na pewno jego aresztowanie nie ma nic z nimi wspólnego.

Jeżeli zamierzasz i tutaj uprawiać słowotwórstwo lojalnie uprzedzam - posty nie na temat będą usuwane.

blad

Ciekawostka, którą znalazłem dotyczy rycerzy Albionu, Albion to po łacinie Szkocja. Alba is the Scottish Gaelic name (pronounced [ˈaɫapə]) for Scotland. It is cognate to Alba in Irish and Nalbin in Manx, the other Goidelic Insular Celtic language, as well as similar words in the Brythonic Insular Celtic languages of Cornish (Alban) and Welsh (Yr Alban) also meaning Scotland.
w etymologi tego słowa podają prawdopodobne powiazania z Albanią, ja do tego dorzuciłbym Alemania i tak jakoś wychodzi kraj Celtów

janusz

Druidyzm sprzed 3 tysięcy lat

Druidyzm uznano za religię. Co prawda, tylko w Wielkiej Brytanii, ale to i tak duży sukces. Bo akurat na Wyspach druidyzm przeżył prawie trzy tysiące lat temu swój największy rozkwit.

Druidyzm był religią dawnych Celtów i Galów. Oba te plemiona zamieszkiwały Europę, głównie Francję, część Belgii i Włoch. Ale ich ślady odnaleziono także w Polsce, w okolicach góry Ślęży. Plemiona dotarły też do Wysp Brytyjskich i tam ich wierzenia trafiły na podatny grunt. Właściwie najbardziej kojarzą się z zielonymi równinami Irlandii. I choć minęło mnóstwo czasu, druidyzm nadal ma swoich wyznawców. Ci współcześni wywalczyli sobie status uznania za religię, a nie sektę. Przyznała go Komisja Charytatywna Anglii i Walii. Co to daje? Ano to, że druidyzm będzie miał takie same prawa, jak inne religie w Wielkiej Brytanii, np. chrześcijaństwo czy islam. Dzięki temu wyznawcy druidyzmu będą mogli legalnie odprawiać swe obrzędy w świętych miejscach, m.in. w kamiennych kręgach Stonehenge, i kapłani, zwani druidami, będą mogli w spokoju nauczać swoich wyznawców. Ktoś na forum internetowym skomentował to wydarzenie, pisząc, że „co za szczęście, że uznano druidyzm, który jest ekologiczną wersją religii”. I jest w tym stwierdzeniu wiele prawdy.
Druidyzm był religią pogańską, w której głównie oddawano cześć Naturze jako najpotężniejszej sile wszechświata. Ale wierzono także w nieśmiertelność duszy, reinkarnację oraz to, że człowiek ma ogromną moc w sobie. Największymi dostojnikami byli kapłani, uznawani za potężnych czarowników. A tak naprawdę byli ludźmi wszechstronnie wykształconymi. Aby dostać się do ich klanu, trzeba było nie lada cierpliwości i charakteru, bowiem nauka trwała nawet 20 lat. A to z tego powodu, że całą wiedzę przekazywano ustnie. Najpierw więc adept uczył się podstaw, czyli ziołolecznictwa. Potem dostawał się do Szkoły Bardów, gdzie studiował dawne pieśni, muzykę, prawo i filozofię. Na tym większość uczniów kończyła swoją edukację. Ale i to wystarczało, aby uznawani byli za mędrców.
Najzdolniejsi przechodzili najważniejszy stopień wtajemniczenia. Uczyli się rozumienia zjawisk przyrody, wróżbiarstwa, magii, astronomii i astrologii. Ta wiedza powodowała, że to oni rozstrzygali spory, wybierali władców i decydowali o losach innych ludzi. Druidzi stworzyli swój własny horoskop (zwany celtyckim) oraz system wróżebny, czyli runy. I choć minęło ponad trzy tysiące lat, i horoskop, i runy nadal są używane.
Ada Melek

[link widoczny dla zalogowanych]

blad

Druidyzm nie był religią, druidyzm zawsze był filozofią życia, a druidzi byli strażnikami religi. A od kiedy runy zostały stworzone przez celtów???yen co napisał ten art niewiele ma wiedzy na ten temat.

janusz

Niezwykłe celtyckie znalezisko w lesie koło Beszowej

Świetnie zachowany miecz celtycki sprzed ponad dwóch tysięcy lat znalazł przypadkowo miłośnik przyrody w lesie koło Beszowej. W poniedziałek przekazał go konserwatorowi zabytków. - To absolutna archeologiczna rewelacja, a zachowanie znalazcy zasługuje na pochwałę - cieszą się naukowcy.
Krzysztof Bolon jest absolwentem krakowskiej Akademii Górniczo-Hutniczej, a jedną z jego pasji jest przyroda. Kilka dni temu wybrał się do lasu w okolicach Beszowej, gdzie mieszka jego rodzina.

- W pewnym momencie zobaczyłem, że na leśnej drodze rozjechanej przez maszyny pracujące przy wycince drzew coś wystaje z ziemi - opowiada. Gdy wyjmował znalezisko odpadły przerdzewiałe elementy pochwy i okazało się, że jest w niej miecz. - Wiedziałem co to jest, ale nie potrafiłem nic więcej stwierdzić na ten temat - relacjonuje Bolon.

Zaczął szukać jakiś informacji, ale niewiele to dało.

Sytuację wyjaśnił dopiero Artur Troncik, pasjonat historii, którego firma od lat pomaga archeologom w badaniach naukowych. - Od razu zorientowałem się, że miecz ma olbrzymią wartość historyczną i potrzebna jest szybka konserwacja - mówi Troncik.

O niezwykłym znalezisku poinformował Marcina Rudnickiego, archeologa prowadzącego badania celtów na Ponidziu. Ten nie miał żadnych wątpliwości. - To bardzo cenne znalezisko. W kraju znamy nie więcej jak dziesięć mieczy z tego okresu. Ten, co ciekawe nie jest złamany, a na dodatek znaleziono go w lesie, czyli miejscu gdzie badania archeologiczne są bardzo rzadko prowadzone - mówi Rudnicki, archeolog z Instytutu Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego. - Tym większe wyrazy szacunku należą się panu Krzysztofowi, że tak pięknie się zachował przekazując go odpowiednim służbom - podkreśla.

W poniedziałek miecz dotarł do świętokrzyskiego urzędu ochrony zabytków. I trzeba przyznać, że robi wrażenie. Ma prawie 70 centymetrów długości i ozdobną głowicę przy rękojeści. Świetnie zachowała się też pochwa zrobiona z cienkiej blachy i umieszczony na niej ornament. - To wyjątkowo misterna robota, ornament zrobiony jest z drobnych prętów. Niektóre z nich są dodatkowo karbowane - mówi Andrzej Przychodni, archeolog z wojewódzkiego urzędu ochrony zabytków.

Wyjaśnia, że to miecz celtycki z pierwszego wieku przed naszą erą. Takich używali wojownicy walczący z konia.

- A stan w jakim się zachował to absolutna rewelacja. Takie miecze po śmierci wojownika zazwyczaj były łamane i w takim kształcie najczęściej je znajdowano. Tymczasem tu widać, że miecz przeszedł przez stos ciałopalny, ale go nie złamano. Przyznam, że to intrygująca zagadka - mówi Przychodni.

Dodaje, że znalezisko pochodzi albo z grobu Celta, który zamieszkiwał dzisiejsze Ponidzie, albo został zrabowany Celtom przez germanów z tzw. kultury przeworskiej. - Ale Germanowie w tym okresie też mieli w zwyczaju łamać miecze, takie praktyki przejęli właśnie od Celtów, więc ta wersja też nie wyjaśnia dlaczego miecz był w całości. Ale Celtowie od II wieku przed naszą erą zmienili grzebania swoich zmarłych, nie wiemy jak one wyglądały, bo nie ma archeologicznych śladów - dodaje Rudnicki.

Miecz za kilka dni trafi do konserwacji. A świętokrzyski konserwator zabytków wystąpi do ministra kultury i dziedzictwa narodowego o przyznanie nagrody dla znalazcy - To postawa godna pochwały. Przecież częściej mamy sygnały, że zabytki archeologiczne raczej giną - mówi Janusz Cedro, wojewódzki konserwator zabytków.

- Nawet nie myślałem, żeby się inaczej zachować. Gdy tylko dowiedziałem się o jego wartości, wiedziałem, że ten miecz powinien trafić w ręce naukowców - mówi Krzysztof Bolon.

Marcin Sztandera 2010-11-16 Agora.